تك توران : در روزهایی که قلعه‌نویی در مورد تمایل به ماندن و قرارداد سفید با تیراختور و در عین حال مطالبات معوقه‌اش از تیم محبوب آزربایجان صحبت می‌کرد در مطلب “اگر کمال پاشا جایش را امیر پاشا نمی داد“؛
با طرح سؤال “اگر کمالوند
ابقاء می شد تیراختور در این فصل چند امتیاز کسب می کرد“، با انتقاد برخی از
دوستان مواجه شدیم که می گفتند مقایسه اینها قیاس مع الفارق است و در این روزها که
تیراختور باید قلعه نویی را نگهدارد بهتر است چنین مباحث چالشی مطرح نشود. و البته
ما یک قصد داشتیم و آن بررسی “بهره وری” و “صرفه” اقتصادی مربی‌ای بود که با تیمی
همچون تیراختور، مقابل تیم سقوط کرده مس سرچشمه نه یکبار، بلکه دو بار مساوی کرد!
وگرنه همین تیم تیراختور با پشتیبانی
هوادران بی شمارش مدتها قبل از تشریف فرمایی قلعه نویی به تبریز شروع به شکستن
طلسم ها کرده‌بود. در نظر سنجی فوق الذکر،از 125 شرکت کننده 44درصد معتقد بودند که
تیراختور بدون قلعه نویی هم می توانست در این فصل بالای 60 امتیاز کسب کند و با
احتساب 33 درصدی که امتیازات مابین 50 و60 را انتخاب کرده بودند، می توان نتیجه
گیری کرد که بنابه نظر اکثریت قاطع شرکت کنندگان تیراختور امسال حداقل به بازیهای
پلی آف آسیا راه یافته است. یعنی قلعه نویی کار شاقی نکرده است.
حال از جنبه دیگری می
توان به نتیجه فوق رسید. نمودار روند کسب رتبه توسط سه تیم تیراختور، سپاهان و
استقلال را در طول این سه سال که تیراختور با بازگشتش کل لیگ را تحت تاثیر قرار
داده، رسم می کنیم:
همانطور که در این نمودار
مشاهده می شود، می توان گفت:
- سپاهان با وجود تعویض
مربی باز هم قهرمان شده است. شاید بگویید که اگر بوناچیچ را عوض نمی کردند، قهرمان
نمی شدند. ولی باید گفت آنها بیش از آنچه مدیون مربی باشند، برای نتیجه گیری کار
تشکیلاتی خوبی دارند. همزمان با تعویض مربی می دانستند که باید یکی دو بازیکن شاخص
مثل برونو سزار را هم بگیرند تا خلاء ابراهیم توره را پر کنند نه قلعه نویی را!
- تیم استقلال نیز برایش زیاد فرق نمی کند مربی‌اش
چه کسی باشد، چون حتی با گرفتن بهترین بازیکنان نیز نمی تواند از سپاهان جلو بزند.
البته امسال باید دوم می شدند که به یک دلیل نتوانستند و آن روند صعودی بی نظیر
تیراختور است که در بند زیر خواهید خواند.
-خیلی ها می گویند امسال
باید تیراختور قهرمان می شد و به علت ناداوری موفق نشد. ولی سالهای قبل هم
تیراختور به خاطر ناداوری نتوانست آسیایی بشود. حال فارغ از ناداوری و …، حقیقت
نمایش داده شده در نمودار فوق به وقوع پیوسته، و مشخص است که تیراختور در این سه
سال به سوی رتبه اول در حال حرکت بوده است و حتی از استقلال کهکشانی هم جلو زده
است و یقینا در سال بعد سپاهان هم مثل استقلال به زیر کشیده خواهدشد. حال در این
مورد بحث نمی کنیم که موتور محرک تیراختور چه بوده. آنچه مشخص است این واقعیت است:
تنها چیزی که سر جای خود
باقی مانده، خیل عظیم هواداران است و دیگر هیچ!
در خاتمه تاکید کنم که
هدف از نوشتن این مطلب مقایسه بهره‌وری مربیان بود و نه اینکه تیراختور نباید جهت
به کارگیری سرمربیان بزرگ و معتبر هزینه کند. به نظر من تیمی بزرگ همچون تیراختور
باید سرمربیان بزرگ (نه پرمدعای به ظاهر متواضع!) هم به خدمت بگیرد تا روند صعودیش
تسریع شود و هواداران دچار نگرانی نشوند که در این مورد در روزهای بعد مطلبی خواهم
نوشت. البته این روزها شایعاتی در مورد مذاکره جهت به خدمت گرفتن مربیان مشهوری
چون “کلاوس تاپ مؤلر” آلمانی یا “خورخه خوزه” پرتقالی به گوش می رسد که جای
امیدواری است واقعیت داشته باشند. تجربه ثابت کرد که مربیان داخلی بیشتر به فکر
آمال و آرزوهایی هستند که مادون تیراختور است و نه فراتر از آن!
