دیروز که نگاهی به اخبار انداختم ، یکی از خبرها مو به تنم سیخ کرد. متن خبر حاوی عدم رای آوردن دو فوریت یک طرح در مجلس شورای اسلامی ایران بود. این طرح ، طرحی نبود جز طرح نجات دریاچه ارومیه ؛ یعنی اگر این طرح در مجلس تصویب می شد ، وزارت نیرو موظف می شد هر طور که شده ، با آبرسانی از هر جا که می تواند و همچنین خودداری از آبگیری سدهای حوضه آبریز دریاچه ارومیه ، این دریاچه آب شور را که اتفاقاً از شوربختی هم گیر یک عده فاشیست مذهبی و نژادپرست افتاده ، از مرگ حتمی نجات دهد.
ابتدای خبر را که خواندم ، در درون به خود دلداری دادم که آزربایجان دشمن زیاد دارد ، ولی آن قدرها هم نه که حداقل 100 رای مثبت به این طرح داده باشند! ولی ادامه خبر را که خواندم ، متوجه شدم که نه تنها 100 رای مثبت داده نشده ، بلکه تعداد آرای مثبت از 57 نیز تجاوز نکرده است! درست همین لحظه بود که مو به تنم سیخ شد ؛ با خود گفتم ای دل غافل ، وضع دشمنی رژیم فاشیست تهران با آزربایجان و خاک و مردمش بسیار بدتر از چیزیست که تصورش را هم می شد کرد.
نکته جالب این که 66 نماینده برای به رای گذاری این طرح امضا دادند ، اما گویا همان ها هم بعداً پشیمان شدند ، وگرنه حداقل باید 66 رای مثبت به این طرح داده می شد!
یک نکته که در این رای گیری بیش از پیش نمایان شد ، خود فروختگی نمایندگان شهرهای آزربایجان بود ، دلیل آن هم این که با توجه به جمعیت شهرهای آزربایجان و تعداد آن ها ( آزربایجان شرقی ، آزربایجان غربی ، اردبیل ، زنجان ، قزوین و همدان ) ، اگر همه آن نمایندگان رای مثبت می دادند ، بی شک تعداد آرا از 100 کمتر نمی شد. یعنی نتیجه ای که گرفته شد ، اثبات خود فروختگی نمایندگان ( !!! ) شهرهای آزربایجان بود و این امر باید تلنگری باشد برای برخی مردم آزربایجان که هنوز هم بیدار نشده اند یا خود را به خواب زده اند.
و اما این فعل و انفعال در مجلس ، خیلی چیزها را مشخص کرد و بر آنها مهر تایید زد.
یکی از موضوعاتی که این مصوبه بیش از پیش آن را مشخص کرد و مهر تایید بر آن زد ، این بود که رژیم تهران ، کمر به نابودی آزربایجان بسته و در این امر از هیچ کوششی دریغ نمی کند و از هیچ پیش آمدی ابا و ترسی ندارد.
یک موضوع دیگر هم در بالا اشاره شد که به خاطر حائز اهمیت بودن ، دوباره تکرارش می کنیم تا بلکه خفته ها بیدار شوند ؛ آری این طرح یک بار دیگر خود فروخته بودن نمایندگان مجلس را نشان داد و ثابت کرد که هر کس قدم به مافیای منحوس رژیم فاشیستی می نهد ، یک فارس تمام عیار ( البته از نوع نژادپرست ) می شود.
موضوع مهم دیگری که با عدم تصویب این طرح ، آشکار شد ، لزوم شروع حرکتهای اعتراضی مناسب از سوی مردم آزربایجان برای نجات آب و خاک و ناموس خود از چنگال رژیم فاشیستی تهران است. حال که رژیم ، دست تجاوز به عروس زیبای آزربایجان دراز کرده و کمر به آتش زدنش نهاده ، سکوت نه از لحاظ شرعی ، نه از لحاظ ملی و نه از لحاظ انسانی به جا نیست و هر گونه سکوت در مورد این امر ، خیانت است به خون ستارخان ها و بابک ها و خیانت است به هنر شهریاری که برای سربلندی و پایندگی این دیار شعر سرود.
واز همه مهمتر اهانت و تهدید نماینده بجنورد خطاب به ملت آذربایجان بود آنجا که ثروتی گفت:
هر آزربایجانی سکوت کند و کوچکترین کار برای نجات دریاچه و نجات ناموس خود از چنگال رژیم فاشیستی انجام ندهد ، در برابر نسل آینده شرمسار خواهد بود. حداقل کاری که می توان کرد ، ارسال اس ام اس است برای آشنایان و دوستان ، تا آگاه شوند از ظلمی که در حق این خاک روا شده است.
ملت آزربایجان ، بیدار شو ، خواب بس است ، قفل سکوتت را بشکن ، امروز نه حرف زبان در میان است ، نه حرف تراکتور ؛ امروز حرف ناموس تو ، عروس زیبای تو و خاک پاک تو در میان است ، امروز که حکم قتل و اعدام عروس زیبای تو از سوی مجلس فاشیستی تهران صادر شده ، سکوت جایز نیست ، شورید باید بر این ظلم جان سوز و گستاخی رژیم افسار گسیخته ، تا شاید خاک وطن ، باز پس گرفته شود.
امیر ایلدیریم
