نمي دانم اين چندمين نوشته ام براي عروس مظلوم آزربايجان " درياچه اورميه " است اما مي خواهم عمال حاكميت بدانند كه اين نوشته ام را از اعماق وجودم براي وطنم مي نويسم ، اين اتمام صبر يك قلم و شوي يك نويسنده نيست . اين نهايت خشم يك آزربايجاني بر عليه دشنمي است كه قصد وطنش را كرده است .
ملت آزربايجان ديگر به دشمن اجازه بازي با احساسات 35 ميليون تورك غيور را نخواهد داد . آزربايجاني بدون درياچه اورميه اين آزربايجان را نمي خواهد .
اگر حاكميت راسيستي صبر ملتمان را آزمايش ميكند ، باشد و ببيند كه ملت نترس و شجاع آزربايجان چنان درسي تاريخي به حاكميت خواهد داد كه نه تنها او بلكه ساير حاكميتهاي توتاليتر دنيا به خود بلرزد .
ادامه سياستهاي احمقانه حاكميت ايران بر عليه آزربايجانيها سبب خواهد گشت كه ملت آزربايجان ، حاكمان اشغالگر راسيست را در همان نمكهاي درياچه اورميه مدفون سازند . اگر آزربايجان همان آزربايجاني است كه من ايمان دارم و اگر ملت آزربايجان همان فرزندان بابك خرمدينهاست ، ايمان دارم كه قطعاً وطنشان را نجات خواهند داد و شما در روزهاي آتي خواهيد ديد كه فرزندان قهرمان آزربايجان همان خواهند كرد كه در طول تاريخ كرده اند .
اكنون سالهاست كه ملت آزربايجان تمامي راههاي مدني براي احياي درياچه اورميه را آزموده اند و در جواب اين اعتراضات فقط و فقط شدت و سركوب ديده اند و بس .
بسياري از فرزندان غيور آزربايجان به علت دفاع از وطن و كيانشان به زندانها افتاده اند اين قداريت در نهايت به جايي خواهد رسيد كه ديگر راه برگشتي براي حاكمان ظالم نخواهد گذاشت و اكنون زمان ، زمان لبريز شدن صبر نهايي آزربايجان است .
در اين راه هم قسم مي شويم كه تا آخرين قطره خونمان براي دفاع از هستي وطنمان مبارزه كنيم . در اين راه كوچكترين قدمي به عقب نخواهيم گذاشت و تا گرفتن تمامي حقوق به حق ملتمان از پاي نخواهيم نشست .
آيدين گلجه كلر بيزيم غيــرتلي ميلتيميزين دير
3/7/1390
آزربايجان جنوبي ــ تبريز
