عروس زیبای آذربایجان جان می دهد و انسانها را به یاری فرا می خواند: "ای انسانها، ای کسانی که هنوز وجدان و شعور و انسانیت در شما تجلی دارد، اگر لبهای تشنه و تن نمک آلودم شما را رنج نمی دهد و بیدارتان نمی کند؛ لااقل بر گریه کودکان خود رحم کنید، بر آوارگی و نیستی و نابودی خود رحم کنید، قحطی و گرسنگی خود را چاره بخشید!"
این فریادهای دریاچه ماست. دریاچه ای که مانند دیگر دارایی ها و داشته هایمان، رو به نابودی است. اما نفسهای آخر این دریاچه، چه زیبا درد آذربایجان را بیان می کند.
دریاچه اورمیه آیینه نگاه ظالمانه، نژادپرستانه و غیر انسانی حاکمیت در قبال ملت تورک آذربایجان است. تفکر نخ نمایی که گاها با چهره های به ظاهر موجه و اکثرا هم با چهره واقعی با تمام توان، آذربایجان و هر آنچه که به نوعی متعلق به آذربایجان است را مستحق نابودی می داند و سیاستگذاریهایش در جهت تسریع روند فنا و نابودی آذربایجان است.
از منظر این تفکر، این تعلق به آذربایجان از طبیعت زیبا و محیط زیست گرفته تا آثار تاریخی، میراث فرهنگی و معنوی؛ از تاریخ، زبان و ادبیات گرفته تا فرهنگ عامه و فولکلورش؛ از شخصیتهای موثر تاریخی گرفته تا انسانهای کنونی که خود را آذربایجانی و تورک می دانند؛ همه و همه مستحق فلاکت، رنج و در نهایت نابودی هستند.
نسل کشی ملت تورک آذربایجان با اجباری کردن آموزش به زبان غیرمادری و ممنوعیت تحصیل به زبان مادری برای ملت آذربایجان، عقب نگه داشتن اقتصاد آذربایجان، تاراج منابع زیرزمینی و معادن آذربایجان و بالعکس توسعه اقتصادی مناطق مرکزی و فارس نشین که فقر و بیکاری و تحمیل مهاجرت بر جوانان آذربایجان است.
و این بار کویر زدایی مناطق کویری مرکزی و فارس نشین همراه با کویرسازی در آذربایجان! جنت آذربایجان با خشک شدن رودهای متعدد و مهمتر از همه خشکی دریاچه حیات بخش اورمیه به کویر نمک و شوره زار غیر قابل حیات تبدیل می شود. در حالی که برای آبادانی و آبرسانی به کویر از شمال و جنوب و ترویج کشاورزی در مناطق لم یزرع کویری با هزینه های هنگفت، تلاشهای شبانه روزی صورت می گیرد و این سیاستها هنوز ادامه دارد چون آذربایجان هنوز نفس می کشد و فریاد هویت سر می دهد.
بعد از قیام عظیم خرداد 85 ملت آذربایجان، قیام شهریور 90 نشان دهنده تداوم مبارزات ملی و مدنی آذربایجان جهت حذف سیاستهای فوق الذکر و در نهایت حاکمیت بر سرنوشت خویش است. مبارزاتی که آرمان و آمالش سعادت انسان آذربایجانی و آزادی و عدالت برای همه تورکهای آذربایجان، به مانند هر انسان دیگری است.
شهر "سعید متین پور" نیز در ادامه اعتراضات به حق و مدنی دیگر شهرهای آذربایجان و در راستای پیوند زدن اعتراضات گسترده آذربایجان به اول مهر – روز نسل کشی فرهنگی آذربایجان، روز عینیت بخشیدن به سیاستهای راسیستی و روز ممنوعیت مهمترین مولفه هویتی تورکان آذربایجان یعنی زبان تورکی و حق تحصیل به زبان مادری- به پا می خیزد و فریاد بر خواهد آورد که «اورمو گؤلو سوسوزدور» همان گونه که لبهای کودکانمان به خواندن زبان مادری در مدارس تشنه هستند.
به خیابان می آییم تا از مظلومیت ملتی بزرگ سخن گوییم و فریاد دریاچه اورمیه این نگین حیات بخش آذربایجان را بار دیگر به گوش وجدانهای آگاه برسانیم.
زمان: پنجشنبه 31 شهریور 90 – ساعت 6 عصر
مکان: سبزه میدان زنجان
