چرا سکوت؟ ــ بیزیم یول

تك توران : کجایند مردان پر مدعا!!!

وقتی رابطه ها جای ضابطه ها را می گیرد

وقتی منفعتهای شخصی بر منفعتهای ملی چیره می گردد

وقتی مبارزه برای آزادی وطن تبدیل به سرگرمی می شود

وقتی حرکت ملیمان به سمت عشیره ای شدن سوق پیدا می کند

وقتی حرکت ملی به بازیچه ی دست عده ای سود جو تبدیل می شود

وقتی نامها جای اندیشه ها و عقلانیتها بجای جسارتها به زبانها می افتند

وقتی قدرت طلبیها و صندلی ریاست خواهی ها در حرکت ملی جولان داده می شوند

آنجاست که ما مرده ایم

آنجاست که حرکت ملی مرده است

آنجاست که وطن تنها در دلهاست تا دلها در وطن

آنجاست که آزربایجان جزی از ایران است تا نامی برای وطن

آنجاست که جانفدایها جایش را به تن پروریها خواهد داد و قیمت جان بر قیمت خاک وطن خواهد چربید و وطن بلعیده خواهد شد

دهها روز از دستگیرهای اخیر در آزربایجان گذشت و صداهای حقوق بشر خواهی همچنان خاموش اند چرا؟؟ آیا دستگیر شدگان اخیر بشر نیستند یا حقوقی ندارند؟؟ آیا زمانی که از آزربایجان بقچه یمان را برای رفتن به ترکیه ،آمریکا و اروپا .. می بستیم و از نام آزربایجان و فعال مدنی و سیاسی استفاده می بردیم هدفمان خبرسانی زندانیان آزربایجانی به گوشهای جهانیان نبود؟ وقتی خبرهای دستگیری فعالین غیر آزربایجانی را با آب و تاب منعکس می کردیم نمی دانستیم که زندانیان آزربایجانی در سکوتی سهمناک زیر مخوفترین شکنجه ها و فشارهای قرون وسطایی صدایی جز شما ندارند؟ فسبوکیهایی که روزانه صدها عکس از عجایب و اتفاقات دنیا و به اشتراک می گذارید چرا سختتان می آید به اشتراک گذاشتن خبرها و عکسهای دستگیر شدگان ملتمان؟ مداحانی که برای اشخاصی بخصوص روزانه دهها مدح و ستایش می نوشتید چه شده آیا اینان فرزندان آزربایجان نیستند که امروز در انفرادیهای رژیم فاشیستی در شرف پوسیدگی قرار گرفتند؟ تنها رسانه تلویزیونی ما، آیا گذاشتن هفته ای چند ساعت برنامه و گزارش در مورد دستگیر شدگان کاریست مشکل؟ کجا رفت مصاحبه هایی که برای افرادی خاص و خودی ترتیب می دادیم آیا اینها غیر خودیند؟ امروز حدود بیست نفر دستگیر شده در بازداشتگاههای وزارت اطلاعات تنها امیدشان ماها هستیم  بیایید امیدشان را زنده نگهداریم. بیایید فریادشان را به گوشهای پنیه گرفته حقوق بشر خواهان برسانیم ، بیایید تنها به نام آزربایجان و بنام ملتمان تورک بجنگیم نه برای خوش رقصی برای هم، شاید نوشته ام کمی برنجاند خاطر برخی دوستان را اما بدانید که سکوت در برابر این حجم دستگیری  از فعالینی که برای نام آزربایجان امروز زیر فشارهای روحی و جسمی رژیم آپارتایدی خم به ابرو نیاورده و کلمه یاشاسین آزربایجان و یاشاسین آزادلیق را بر دیوارهای سلولهای انفرادی می حکاکند دل هر انسان آزادی خواه را بدرد می آورد، گذاشتن تنها ساعتی از وقتمان برای این فرزندان دلیر شاید مرحمی بر زخمهای فیزیکی و روحیشان گردد شاید کمتر گردد فشاری که امروز بر شانه ها و روحشان آورده می شود، ما نشان داده ایم که هر وقت خواستیم فعل توانستن را صرف کرده ایم بیایید یک بار دیگر برای عزیزانمان این فعل را بصرفیم.