تك توران : در کشورهای چند ملیتی و چند فرهنگی و زبانی چون ایران همیشه رقابت های درون سرزمینی از هر حیث برای دوام و ادامه حیات ملت ها در جریان است. رقابتی که می خواهد نشان دهد کدام فرهنگ و جامعه ای می تواند با آموزه های خود، بهترین سطح کرامت انسانی را به ارمغان بیاورد و جامعه را با خواسته ها و آرمان های انسانی که شامل شهامت و شجاعت در دفاع از موجودیت سرزمینی و ملی است، اداره کند.
این روزها برخی از نکات
قابل توجه در دنیای مجازی و سطح رسانه ای دیده شده و اتفاق افتاده که قابل مقایسه
در سطح کلان تفاوت فرهنگی و رفتاری ملت ها و نسل های پرورش یافته توسط ایشان است.
مقایسه ای که قابل تعمیم به فرداها ، جهت شناخت بهتر نسل امروز برای برنامه ریزی در
آینده است:
۱-
ماجرای شوشول
یک بچه در یک برنامه زنده تلویزیونی
در یکی از برنامه های زنده
مخصوص کودکان تلویزیون ایران مجری برنامه سوالی از بچه ها می پرسد و برای گرفتن
جواب میکروفن را جلوی دهان پسر بچه ای می گیرد و او در جواب این سوال که چه کارهایی
را خودش مستقل انجام می دهد می گوید: " من شوشولم را خودم می شورم! "
این یک جواب از روی صداقت کودکانه
به اهرمی برای کمپین های فیسبوکی و ... جهت دفاع از راست گویی پسر بچه
توسط افراد فارس زبان که سنگ ایرانیت را نیز به سینه می زنند تبدیل شد و تا مدتی
حتی به سطح قهرمان ملی هم ارتقا یافت.
۲-
ماجرای شعر خوانی یک بچه
در یک برنامه از پیش کنترل و پخش شده تلویزیونی (برنامه ۹۰)
در گزارشی که در یکی از
برنامه های ورزشی نود ویژه حواشی فوتبال بازی تیراختور آذربایجان و پرسپولیس پارسیان
پخش شد. کودکی در دفاع از زبان مادری خود که نشان از پرورش نسلی آزادی خواه و متعهد
به فرهنگ و زبان سرزمین مادری خویش بود موجی از انتقادهای رسانه ای و تهدید ملی
خوانده شدن توسط افراد و سایت ها و ... به راه افتاد که زمانی در انتخابات ریاست
جمهوری سال ۸۸ داعیه شعارهای یکی از نامزدها را بر سینه چسبانده بودند که حتی طرح
ایالتی شدن ایران یکی از آنها بود.
این دو نکته بالا به این
جهت یاد آوری می شود تا به مقایسه ای از سطح دو جامعه ای متفاوت ، دو فرهنگ مجزا و
دو نسل متضاد پرورش یافته دست پیدا کنیم و ببینیم که با وجود تسلط رسانه ای ، آموزشی و تبلیغات حجیم فرهنگی ، خود باختگی در نسل
نو آذربایجان وجود ندارد و آرمان هایی که یک ملت می تواند خود را برای رسیدن به
آن فدا کند هنوز در این جامعه زنده است.
گرچه هنوز استفاده و تسلط
قوی رسانه ای در بین افکار عمومی و روشنفکران جامعه آذربایجان در ایران به وجود
نیامده تا بتواند کمپینی قوی جهت دفاع از کودک شعر خوان خود به راه بیاندازد و او را به
عنوان قهرمان ملی خویش به رخ بکشند ولی این قدرت و قوی بودن و ماندن وقتی خود را
به این صورت نشان می دهد هر معادله ای را به هم می زند تا سایتی چون تابناک آن کودک
و شعرش را ضد ایرانی و تهدید ملی بخواند. مانند همان کسی که وقتی قدرت مجادله
و دفاع را در بحث های اعتقادی و دینی از دست می دهد و توان ادامه ندارد رقیب خود را
به بی دینی و کافر بودن متهم می کند.
کلام آخر اینکه تسلط
رسانه ای و هجمه فرهنگی گرچه نگرانی هایی را برای رصد کنندگان جامعه آذربایجان به وجود
آورده است اما چنین شعرخوانی های ۲۰ ثانیه ای چنان آشفتگی و پریشان حالی را برای رقیبان فرهنگی به بار می
آورد که خود نوید قدرتی نهفته در خانه های کوچه پس کوچه های روستاها ، شهر ها و
... آذربایجان می دهد.
خلاصه این که شما به فکر حمله
کامنتی به صفحه فیسبوکی ملک عبدالله پادشاه عربستان باشید به مناسبت
روز ملی خلیج فارس ، ما هم به فکر پرورش نسلی قوی برای دفاع دوباره و عملی در مقابل
تهاجم واقعی در دنیای واقعی. ما باکری ها پرورش دهیم و شما شوشول شورها را. آخر هم ما بشویم تهدید ملی و
تجزیه طلب و شما بشوید قهرمان ملی و میهن پرست. تفاوت ها را می بینی؟ ... تا
ثریاست رفیق!
منبع :
