داماش گیلان
یکی از باشگاه‌های فوتبال ایران تحت اداره سرمایه گذاری آریا می‌باشد که در سال ۱۳۸۷ بعد از خریداری امتیازباشگاه فوتبال پگاه گیلان تاسیس شده‌است.
این تیم در فصل ۹۰-۱۳۸۹ بعد از قهرمانی در لیگ گروه یک لیگ آزادگان به لیگ برتر صعود کرد. همچنین باشگاه داماش بعد از امتناع باشگاه فوتبال مس سرچشمه برای تعیین قهرمان لیگ آزادگان به عنوان قهرمان لیگ لیگ آزادگان در فصل ۹۰-۱۳۸۹ معرفی شد.
داماش در رشت به طور ساماندهی شده دارای تیم‌های والیبال در سوپر لیگ و بستکتبال در لیگ دسته اول است. و در برخی رشته‌ها به طور فرعی دارای تیم‌هایی ورزشی است.
امیر عابدینی و هیئت مدیره داماش وعده احداث ورزشگاه اختصاصی و ایجاد دانشگاه تخصصی ورزش را در رشت و قرار گرفتن تیم فوتبال بین تیم‌های بالای جدول طی یک برنامه‌های سه و پنج ساله و حتی قهرمانی در لیگ برتر را داده‌اند.
تیم فوتبال پگاه گیلان در ابتدای فصل ۸۷ -۸۸ منحل و امتیاز تیم فوتبال پگاه گیلان توسط استانداری گیلان به شرکت سرمایه گذاری آریا انتقال یافت و این شرکت باشگاه را به نام داماش که برند از محصولات این هولدینگ در استان گیلان است نامگذاری است .
پگاه گیلان نیز، از تغییر نام تیم شهرداری رشت در سال ۱۳۸۰، شکل گرفته بود.
شرکت سرمایه گذاری آریا در مرداد ماه سال هشتاد و نه خورشیدی در یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد این تیم با نام درفک گیلان برگفته از نام شرکت گردشگری ستاره درخشان درفک باید در مسابقات شرکت کند، نام این برای چندمین بار دچار تغییر و باشگاه جدید با تشکیلات و کادر مدیریتی فعلی به درفکِ گیلان تغییر نام داد. این تغییرات با واکنش و اعتراض هواداران این تیم و فوتبال دوستان رشت به مدیریت باشگاه همراه شد. و هیات مدیره باشگاه پس از چند روز از این انتقال درون سازمانی عقب نشینی کرد و اعلام شد این این تیم داماش گیلان باقی خواهد ماند
.
تراکتور سازی :
در سال ۱۳۴۹ شمسی در با حمایت کارخانه تراکتورسازی در تبریزبنیان‌گذاری شده‌است. تراکتورسازی تبریز تا سال ۱۳۸۰-۱۳۸۱ در سطح اول فوتبال ایران بازی می‌کرد اما در آن سال به دسته پایین‌تر سقوط کرد و پس از ۸ سال انتظار در سال ۱۳۸۸ دوباره به لیگ برتر فوتبال ایران راه یافت.
پیش از انقلاب
تیم فوتبال تراکتورسازی، جام تخت جمشید ۱۳۵۴
تراکتورسازی در سال ۱۳۵۴ به جام تخت جمشید صعود کرد. آنان در جام تخت جمشید ۱۳۵۴ شرکت کردند و در میان ۱۶ تیم، شانزدهم شدند و سقوط کردند. پس از یک سال دوری از سطح اول لیگ فوتبال ایران، آنان در جام تخت جمشید ۱۳۵۶ شرکت کردند و پنجم شدند. در این دوران مربی تراکتورسازی حسین فکری بود و بازیکنانی چون پرویز مظلومی، عباس کارگر و ابراهیم کیان طهماسبی در این بازی می‌کردند. تراکتورسازی در جام تخت جمشید ۱۳۵۷ هم حاضر بود و تا پیش از تعطیلی مسابقات به دلیل وقوع انقلاب، در جدول نهم بودند. این باشگاه در جام حذفی ۱۳۵۶ نیز به فینال راه یافت اما از ملوان بندرانزلی باخت و نایب‌قهرمان شد. در این سال‌ها ماشین‌سازینیز به عنوان تیمی از شهر تبریز و قدرتی موازی با تراکتورسازی در فوتبال ایران حاضر بود.
دهه ۱۳۶۰
در دهه ۱۳۶۰ به دلیل وقوع جنگ ایران و عراق، لیگ فوتبال ایران تعطیل بود و تنها جام‌های استانی برگزار می‌شد و تراکتورسازی در لیگ فوتبال تبریز بازی می‌کرد. در سال ۱۳۶۵، تیم استان آذربایجان شرقی متشکل از بازیکنان تراکتورسازی و ماشین‌سازی به فینال لیگ استانی قدس راه یافت، ولی از تیم استان اصفهان شکست خورد و دوم شد. در این دهه بازیکنانی مانند احد شیخ لاری، حسین قوی‌فکر، غلامرضا باغ‌آبادی و امیر داداش‌ضیایی بازیکنان برجسته تراکتورسازی بودند که در تیم ملی فوتبال ایران نیز بازی کردند. در سالیان پایانی این دهه،واسیلی گوجا مربی اهل رومانی به تراکتورسازی آمد.
دهه ۱۳۷۰ و آغاز دهه ۱۳۸۰
واسیلی گوجا، تیم‌های پایه تراکتورسازی را زیر نظر گرفت و به کارهای بنیانی باشگاه پرداخت. تراکتورسازی متحول شد و دوران موفقی را گذراند. آنان درلیگ آزادگان ۱۳۷۱ در گروه یک بالاتر از استقلال و کشاورز اول شدند، اما در پلی‌آف با باخت به پاس تهران، به مقام سوم رسیدند. در این تیم که بهترین نتیجه تاریخ تراکتورسازی در لیگ را به دست‌آورد؛ کریم باقری، سیروس دین‌محمدی و حسین خطیبی حضور داشتند. اسماعیل حلالی و علی باغمیشه نیز از آن تیم به تیم ملی فوتبال ایران راه یافتند. تراکتورسازی در سال ۱۳۷۳ با باخت به بهمن در جام حذفی، برای بار دوم در این جام نایب‌قهرمان شد. با رفتن بازیکنان کلیدی از تیم، دوران افت باشگاه آغاز شد. محمدحسین ضیایی، جای گوجا را گرفت و بازیکن–مربی تیم شد. باشگاه در لیگ آزادگان ۱۳۷۹، آخر می‌شود اما با این وجود سال بعد به حکم فدراسیون فوتبال ایران در لیگ حرفه‌ای تازه‌تاسیس شرکت میکند. آنان در لیگ برتر فوتبال ایران ۸۰-۸۱ با مربیگری رضا وطنخواه و محمود یاوری باز هم در لیگ آخر شدند، و این بار به دسته پایین‌تر سقوط کردند.
دوران دسته اول: ۱۳۸۱-۱۳۸۸
تراکتورسازی هفت فصل را در لیگ دسته اول فوتبال ایران سپری کرد، و نتوانست به لیگ برتر صعود کند. تراکتورسازی در این هفت سال تنها یک بار پلی‌آف رسید، و با باخت به شیرین‌فراز کرمانشاه فرصت صعود را از دست داد. در این سالیان ارنست میدندروپ، فرشاد پیوس، احد شیخ لاری از مربیان باشگاه بودند. سرانجام فراز کمالوند در فصل ۸۸-۸۷ تراکتورسازی را به لیگ برتر آورد.
هواداران
با این که تراکتورسازی تنها یک باشگاه ورزشی است، امروزه برای برخی طرفدرانش جذابیتی فراتر از این دارد و به پدیده‌ای اجتماعی و ناسیونالیستی برای آنها تبدیل شده‌است. این تیم پرتماشاگرترین تیم لیگ برتر در فصل‌های ۱۳۸۷-۱۳۸۸و۱۳۸۹-۱۳۹۰ است. به گفتهٔ مدیر باشگاه تراکتورسازی این تیم در سال ۱۳۸۹ حدود ۴۸۲ هزار هوادار رسمی داشته که چندین برابر هوادران ثبت‌شدهٔ رئال مادرید، یکی از باشگاه‌های پرطرفدار دنیا، است. برخی هوادران تراکتورسازی «به شدت روی هویت قومی خود پافشاری می‌کنند».سایت گل بر این باور است عده‌ای از هوادارن تراکتورسازی، از این جهت رابطه خود را با کاتالونیا در اسپانیا و باشگاه فوتبال بارسلونا مقایسه می‌کنند. برخی نیز طرح الغی ادعای این قیاس را به گروهای منتسب به پان ترکیست‌ها نسبت می‌دهند و آن را قیاسی غلط جهت تحریک احساسات مردم می‌دانند این حرکات عمدتاً شامل دادن شعارهای ضد نژاد پرستی شده‌است. این موضوع نمودهای سیاسی داشته‌است و در میان مسئولان سیاسی حکومت ایران حساسیت ایجاد کرده‌است. این فعالیت‌ها به پان‌ترکیست‌ها و تجزیه طلبها نسبت دادهمیشود. واکنش‌های حکومت به این امر، به دستگیری، درگیری میان ماموران امنیتی و شعاردهندگان، جمع برخی پارچهنوشتهها از ورزشگاه و برخی پوسترهای تراکتورسازی از چاپخانه‌ها انجامیدهاست.
لقب
تراکتورسازی در بین هوادارانش به «تراختور» (تلفظ نام تیم در زبان ترکی آذربایجانی) معروف است. برخی نیز آن را آل قوردلار (گرگهای سرخ) می‌نامند.
سرود
شعارهایی از قدیم در میان هوادارن تراکتورسازی در ورزشگاه رواج دارد که مشهورترین آنها «داغلاری سؤکر...»، «یل یاتار، طوفان یاتار، یاتماز تراختور بایراقی» و «یاشاسین آذربایجان» هستند. همچنین باشگاه تراکتورسازی در سال ۱۳۸۹، سرود رسمی خود را با شعر و آهنگ امیر سپهر (به زبان ترکی آذربایجانی)و اجرای گروه کر باریش، رونمایی کرد.
منبع سایت ویکیپدیا
هر چند تاریخچه هر دو تا تیم چنگی به دل نمی زند و فقط تراکتور یک بار در سال 71 شمسی به مقام سومی دست یافته است اما هر دو تیم تولدی دوباره در این سالیان اخیر یافته اند.
نگاهی به تاریخچه دو تیم و وضعیت کنونی باشگاه حاکی از چربش زیاد تیم تراکتور به تیم داماش از همه لحاظ می باشد. کل تاریخ و زمان حال و هدف 3-5ساله این تیم در آینده در چند خط آورده شده هست و هدف نهایی این تیم قرار گرفتن در بین 3 تیم اول هست در حالی که هوادارن تراکتور در دومین حضور خود به آسیا اندیشیده و هدف نهایی خود را جهانی کردن تیم تیراختور و تبدیل آن به یکی از برترین باشگاههی دنیا را در نظر گرفته اند .
تیم تراختور بر پایه های محکمی همچون هویت، ملت ، هواداران بنیان نهاده شده است که بدون شک تنها تیمی در ایران هست که دارای چنین امتیازات ویژه ای هست .
چهارشنبه شب چه شبی خواهد بود ؟
هواداران داماش گیلان نیز همانند تراختوریها تمام سکوهای استادیوم را برای خود می خواهند و جدال بین این دو تا تیم اول از رو سکوها آغاز خواهد شد تا هوادارن هر دو تیم جلوتر از دیگری سکوهای استادیوم را تصرف کند.
چهارشنبه شب استادیوم سردار جنگل قرمز پوش خواهد شد و بیرق تراختورچی ها نور امید خواهد کاشت و قلب آذربایجان یکی برای تراختور خواهد تپید یکی برای بلدیه اسپور. یاران تراختور عهدی با بابک و ستارخان بستند و بر این عهد خود سلام بر میرزا کوچک خان می فرستند. مردانی که از جنس مردم و برای مردم بودند. مردانی بر آزادگی و عدالت، مردانی بر شهادت.
یکی از باشگاه‌های فوتبال ایران تحت اداره سرمایه گذاری آریا می‌باشد که در سال ۱۳۸۷ بعد از خریداری امتیازباشگاه فوتبال پگاه گیلان تاسیس شده‌است.
این تیم در فصل ۹۰-۱۳۸۹ بعد از قهرمانی در لیگ گروه یک لیگ آزادگان به لیگ برتر صعود کرد. همچنین باشگاه داماش بعد از امتناع باشگاه فوتبال مس سرچشمه برای تعیین قهرمان لیگ آزادگان به عنوان قهرمان لیگ لیگ آزادگان در فصل ۹۰-۱۳۸۹ معرفی شد.
داماش در رشت به طور ساماندهی شده دارای تیم‌های والیبال در سوپر لیگ و بستکتبال در لیگ دسته اول است. و در برخی رشته‌ها به طور فرعی دارای تیم‌هایی ورزشی است.
امیر عابدینی و هیئت مدیره داماش وعده احداث ورزشگاه اختصاصی و ایجاد دانشگاه تخصصی ورزش را در رشت و قرار گرفتن تیم فوتبال بین تیم‌های بالای جدول طی یک برنامه‌های سه و پنج ساله و حتی قهرمانی در لیگ برتر را داده‌اند.
تیم فوتبال پگاه گیلان در ابتدای فصل ۸۷ -۸۸ منحل و امتیاز تیم فوتبال پگاه گیلان توسط استانداری گیلان به شرکت سرمایه گذاری آریا انتقال یافت و این شرکت باشگاه را به نام داماش که برند از محصولات این هولدینگ در استان گیلان است نامگذاری است .
پگاه گیلان نیز، از تغییر نام تیم شهرداری رشت در سال ۱۳۸۰، شکل گرفته بود.
شرکت سرمایه گذاری آریا در مرداد ماه سال هشتاد و نه خورشیدی در یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد این تیم با نام درفک گیلان برگفته از نام شرکت گردشگری ستاره درخشان درفک باید در مسابقات شرکت کند، نام این برای چندمین بار دچار تغییر و باشگاه جدید با تشکیلات و کادر مدیریتی فعلی به درفکِ گیلان تغییر نام داد. این تغییرات با واکنش و اعتراض هواداران این تیم و فوتبال دوستان رشت به مدیریت باشگاه همراه شد. و هیات مدیره باشگاه پس از چند روز از این انتقال درون سازمانی عقب نشینی کرد و اعلام شد این این تیم داماش گیلان باقی خواهد ماند
.
تراکتور سازی :
در سال ۱۳۴۹ شمسی در با حمایت کارخانه تراکتورسازی در تبریزبنیان‌گذاری شده‌است. تراکتورسازی تبریز تا سال ۱۳۸۰-۱۳۸۱ در سطح اول فوتبال ایران بازی می‌کرد اما در آن سال به دسته پایین‌تر سقوط کرد و پس از ۸ سال انتظار در سال ۱۳۸۸ دوباره به لیگ برتر فوتبال ایران راه یافت.
پیش از انقلاب
تیم فوتبال تراکتورسازی، جام تخت جمشید ۱۳۵۴
تراکتورسازی در سال ۱۳۵۴ به جام تخت جمشید صعود کرد. آنان در جام تخت جمشید ۱۳۵۴ شرکت کردند و در میان ۱۶ تیم، شانزدهم شدند و سقوط کردند. پس از یک سال دوری از سطح اول لیگ فوتبال ایران، آنان در جام تخت جمشید ۱۳۵۶ شرکت کردند و پنجم شدند. در این دوران مربی تراکتورسازی حسین فکری بود و بازیکنانی چون پرویز مظلومی، عباس کارگر و ابراهیم کیان طهماسبی در این بازی می‌کردند. تراکتورسازی در جام تخت جمشید ۱۳۵۷ هم حاضر بود و تا پیش از تعطیلی مسابقات به دلیل وقوع انقلاب، در جدول نهم بودند. این باشگاه در جام حذفی ۱۳۵۶ نیز به فینال راه یافت اما از ملوان بندرانزلی باخت و نایب‌قهرمان شد. در این سال‌ها ماشین‌سازینیز به عنوان تیمی از شهر تبریز و قدرتی موازی با تراکتورسازی در فوتبال ایران حاضر بود.
دهه ۱۳۶۰
در دهه ۱۳۶۰ به دلیل وقوع جنگ ایران و عراق، لیگ فوتبال ایران تعطیل بود و تنها جام‌های استانی برگزار می‌شد و تراکتورسازی در لیگ فوتبال تبریز بازی می‌کرد. در سال ۱۳۶۵، تیم استان آذربایجان شرقی متشکل از بازیکنان تراکتورسازی و ماشین‌سازی به فینال لیگ استانی قدس راه یافت، ولی از تیم استان اصفهان شکست خورد و دوم شد. در این دهه بازیکنانی مانند احد شیخ لاری، حسین قوی‌فکر، غلامرضا باغ‌آبادی و امیر داداش‌ضیایی بازیکنان برجسته تراکتورسازی بودند که در تیم ملی فوتبال ایران نیز بازی کردند. در سالیان پایانی این دهه،واسیلی گوجا مربی اهل رومانی به تراکتورسازی آمد.
دهه ۱۳۷۰ و آغاز دهه ۱۳۸۰
واسیلی گوجا، تیم‌های پایه تراکتورسازی را زیر نظر گرفت و به کارهای بنیانی باشگاه پرداخت. تراکتورسازی متحول شد و دوران موفقی را گذراند. آنان درلیگ آزادگان ۱۳۷۱ در گروه یک بالاتر از استقلال و کشاورز اول شدند، اما در پلی‌آف با باخت به پاس تهران، به مقام سوم رسیدند. در این تیم که بهترین نتیجه تاریخ تراکتورسازی در لیگ را به دست‌آورد؛ کریم باقری، سیروس دین‌محمدی و حسین خطیبی حضور داشتند. اسماعیل حلالی و علی باغمیشه نیز از آن تیم به تیم ملی فوتبال ایران راه یافتند. تراکتورسازی در سال ۱۳۷۳ با باخت به بهمن در جام حذفی، برای بار دوم در این جام نایب‌قهرمان شد. با رفتن بازیکنان کلیدی از تیم، دوران افت باشگاه آغاز شد. محمدحسین ضیایی، جای گوجا را گرفت و بازیکن–مربی تیم شد. باشگاه در لیگ آزادگان ۱۳۷۹، آخر می‌شود اما با این وجود سال بعد به حکم فدراسیون فوتبال ایران در لیگ حرفه‌ای تازه‌تاسیس شرکت میکند. آنان در لیگ برتر فوتبال ایران ۸۰-۸۱ با مربیگری رضا وطنخواه و محمود یاوری باز هم در لیگ آخر شدند، و این بار به دسته پایین‌تر سقوط کردند.
دوران دسته اول: ۱۳۸۱-۱۳۸۸
تراکتورسازی هفت فصل را در لیگ دسته اول فوتبال ایران سپری کرد، و نتوانست به لیگ برتر صعود کند. تراکتورسازی در این هفت سال تنها یک بار پلی‌آف رسید، و با باخت به شیرین‌فراز کرمانشاه فرصت صعود را از دست داد. در این سالیان ارنست میدندروپ، فرشاد پیوس، احد شیخ لاری از مربیان باشگاه بودند. سرانجام فراز کمالوند در فصل ۸۸-۸۷ تراکتورسازی را به لیگ برتر آورد.
هواداران
با این که تراکتورسازی تنها یک باشگاه ورزشی است، امروزه برای برخی طرفدرانش جذابیتی فراتر از این دارد و به پدیده‌ای اجتماعی و ناسیونالیستی برای آنها تبدیل شده‌است. این تیم پرتماشاگرترین تیم لیگ برتر در فصل‌های ۱۳۸۷-۱۳۸۸و۱۳۸۹-۱۳۹۰ است. به گفتهٔ مدیر باشگاه تراکتورسازی این تیم در سال ۱۳۸۹ حدود ۴۸۲ هزار هوادار رسمی داشته که چندین برابر هوادران ثبت‌شدهٔ رئال مادرید، یکی از باشگاه‌های پرطرفدار دنیا، است. برخی هوادران تراکتورسازی «به شدت روی هویت قومی خود پافشاری می‌کنند».سایت گل بر این باور است عده‌ای از هوادارن تراکتورسازی، از این جهت رابطه خود را با کاتالونیا در اسپانیا و باشگاه فوتبال بارسلونا مقایسه می‌کنند. برخی نیز طرح الغی ادعای این قیاس را به گروهای منتسب به پان ترکیست‌ها نسبت می‌دهند و آن را قیاسی غلط جهت تحریک احساسات مردم می‌دانند این حرکات عمدتاً شامل دادن شعارهای ضد نژاد پرستی شده‌است. این موضوع نمودهای سیاسی داشته‌است و در میان مسئولان سیاسی حکومت ایران حساسیت ایجاد کرده‌است. این فعالیت‌ها به پان‌ترکیست‌ها و تجزیه طلبها نسبت دادهمیشود. واکنش‌های حکومت به این امر، به دستگیری، درگیری میان ماموران امنیتی و شعاردهندگان، جمع برخی پارچهنوشتهها از ورزشگاه و برخی پوسترهای تراکتورسازی از چاپخانه‌ها انجامیدهاست.
لقب
تراکتورسازی در بین هوادارانش به «تراختور» (تلفظ نام تیم در زبان ترکی آذربایجانی) معروف است. برخی نیز آن را آل قوردلار (گرگهای سرخ) می‌نامند.
سرود
شعارهایی از قدیم در میان هوادارن تراکتورسازی در ورزشگاه رواج دارد که مشهورترین آنها «داغلاری سؤکر...»، «یل یاتار، طوفان یاتار، یاتماز تراختور بایراقی» و «یاشاسین آذربایجان» هستند. همچنین باشگاه تراکتورسازی در سال ۱۳۸۹، سرود رسمی خود را با شعر و آهنگ امیر سپهر (به زبان ترکی آذربایجانی)و اجرای گروه کر باریش، رونمایی کرد.
منبع سایت ویکیپدیا
هر چند تاریخچه هر دو تا تیم چنگی به دل نمی زند و فقط تراکتور یک بار در سال 71 شمسی به مقام سومی دست یافته است اما هر دو تیم تولدی دوباره در این سالیان اخیر یافته اند.
نگاهی به تاریخچه دو تیم و وضعیت کنونی باشگاه حاکی از چربش زیاد تیم تراکتور به تیم داماش از همه لحاظ می باشد. کل تاریخ و زمان حال و هدف 3-5ساله این تیم در آینده در چند خط آورده شده هست و هدف نهایی این تیم قرار گرفتن در بین 3 تیم اول هست در حالی که هوادارن تراکتور در دومین حضور خود به آسیا اندیشیده و هدف نهایی خود را جهانی کردن تیم تیراختور و تبدیل آن به یکی از برترین باشگاههی دنیا را در نظر گرفته اند .
تیم تراختور بر پایه های محکمی همچون هویت، ملت ، هواداران بنیان نهاده شده است که بدون شک تنها تیمی در ایران هست که دارای چنین امتیازات ویژه ای هست .
چهارشنبه شب چه شبی خواهد بود ؟
هواداران داماش گیلان نیز همانند تراختوریها تمام سکوهای استادیوم را برای خود می خواهند و جدال بین این دو تا تیم اول از رو سکوها آغاز خواهد شد تا هوادارن هر دو تیم جلوتر از دیگری سکوهای استادیوم را تصرف کند.
چهارشنبه شب استادیوم سردار جنگل قرمز پوش خواهد شد و بیرق تراختورچی ها نور امید خواهد کاشت و قلب آذربایجان یکی برای تراختور خواهد تپید یکی برای بلدیه اسپور. یاران تراختور عهدی با بابک و ستارخان بستند و بر این عهد خود سلام بر میرزا کوچک خان می فرستند. مردانی که از جنس مردم و برای مردم بودند. مردانی بر آزادگی و عدالت، مردانی بر شهادت.
و اما شما هواداران داماش و تراختور، رشت و آذربایجان خود قربانی پدیده شوم جوک و تهمت هست. مباد دو قربانی یکدیگر را دوباره قربانی کنند. مباد روزی که تلخی شعارهایمان شیرینی بردمان را ببرد. مباد روزی که نتوانیم جواب سرداران نهضت مشروطیت و نهضت جنگل را بدهیم.
و ما هواداران تراکتور از تیممان می خواهیم که مردانه بجنگند. بهتر از همیشه بجنگند و با هر تپش قلب آذربایجان، توپ گرد سرزمین سبز را درون دروازه سرزمین شمال بگذارند .
